Nüsrət Kəsəmənli. Bənövşə bəndə düşdü...

Evcik-evcik oynadıq,
Evciyimiz ev oldu.
Sonra evlərdən xəlvət
Sevgimiz də doğuldu.
Ömürdən keçib getdi
O illərin axarı.
Mən qaldım ilk baharda,
Neyləyim tez yetişir
Qızların son baharı...
Bir gün,
Bənövşə bəndə düşdü,
Bu xəbər kəndə düşdü.
Mənimlə var olan qız
Özgə kəməndə düşdü...
Toy səsi, mağar səsi,
Qəlblərin titrəməsi,
Yeniyetmə oğlanın
Yıxılıb çəmən üstə
Var səslə hönkürməsi...
Sonra da bir bayatı:
- Su gələ gölə bir də,
Dərdimi bölə bir də
Payız köçən bənövşə
Yaz ola gələ bir də.

Bu qış o gülə dəydi,
Hicran o günə dəydi.
Bu ağac çiçək açmaz
Balta kökünə dəydi.

Bu yaz o yazdan deyil,
Soyuq ayazdan deyil,
Təzə məktub almışam
Ancaq o qızdan deyil.

Gün təzə,
Ömür təzə, gün təzə.
Təzə bahar gəlibdir
Gətirdiyi gül təzə.

Bu da belə bahardı,
O da belə baxardı.
Hicran məni boğurdu
Bu qız gəlib çıxardı.

Dağlar çən geyir indi,
Kimsə qəm yeyir indi.
Yıxılıb çəmən üstə
Bayatı deyir indi:

- Bənövşə bəndə düşdü,
Bu səda kəndə düşdü,
Mənimlə var olan qız
Özgə kəməndə düşdü.